Poezja Litwina

Poezyie Litwina
Aleksander Jełowicki

NA ZGON GENERAŁA DĄBROWSKIEGO

Dąbrowski umarł ! pieśń żalu Bardowie
Cicho w noc ciemną zacznicie ,
Cicho niech nasi niewiedzą wrogowie
Że Dąbrowski skończył życie.
Lecz gdzież nam ukryć rozpacze ,
Kiedy cała Polska płacze.—
W naymnieyszym domku wieśniaka,
Wszędzie żałość łzy wyciska,
Bo nie masz nigdzie Polaka,
Co nie znał iego nazwiska.
Jak Karpat wzniesiony w chmury
Przewyższa okolne góry,
Tak w sławionych imion rzędzie
Dąbrowskiego pierwsze będzie.
Zawiści , ty zmilkni podła,
Potomność tey prawdzie przyzna ,
Gdy innych boiaźń Tyranów uwiodła
W nim tylko żyła Oyczyzna.
Ktoż się porówna z tym mężem ,
Co walcząc szyki olbrzymie ;
Wykrcśloney Polski imie
Pierwszy napisał orężem.
Powiedzcie Adygi brzegi !
Jaki strach latał w Germanów krainie,
Kiedy Dąbrowski z Polskiemi szeregi
Na niebotycznym błysnął Apeninie.
Renie! Wisło ! co wody toczycie wspaniale
Wieszcza zaklęcie niech w was czucie wzbudzi,
Stawcie pomnik Iego chwale ,
Żywioły zawstydźcie ludzi.
Ty męża czynom przytomna
Berezyno wiekopomna
Powiedz sławna rzeko nasza ,
Jak się rozbiła, powiedz tyś widziała
O ostrze iego pałasza
Lecąca z Turcyi nawała.
A ty Lecha ludu dzielny
Weź ten pałasz nieśmiertelny
Do narodowey skarbnicy ,
Niech go wiek wiekom przesyła.
Bo iuż niemasz tey prawicy
Co warownią Polski była.
Już gdy nam kiedy los srogi
Każe pędzić dni w ohydzie ,
Niezblednieią nasze wrogi
Na głos ten: Dąbrowski idzie.

W księdze parafialnej zapisano: Winnogóra, 6 czerwca 1818 r. GENERAŁ JAN HENRYK DĄBROWSKI umiera o godz. 3-ej popołudniu.
Umarł Jaśnie Wielmożny Pan Jan Dąbrowski , wojewoda , senator polski, general wojska polskiego , Orderów Orła Czerwonego , Świętego Stanisława oraz Wiekiego Orła Legii Honorowej i innych Kawaler, żonaty w wieku lat 63, podczas choroby z powodu gangreny, i dnia 13 tegoż miesiąca został pochowany w krypcie w podziemiach kościoła winnogórskiego.

Wspomnienia zgonu zasłużonych w narodzie Polaków
Eustachy Marylski

6 —1818. DĄBROWSKI Henryk Jan w Winney
Górze, generał, senator woiewoda, kawaler orderów, członek tow: warsz: przyj: nauk. Mąż ten znamienity, łączył z odwagą naygruntownieyszą znaiomość sztuki woienney, która mu znakomite mieysce między bohaterami wieku tego zjednała.
Oto treściwy rys zasług Dąbrowskiego iaki nam Staszic podał (*). Był on
bohaterem wiekopomnych dzieiów pogrobowych polskiego narodu. Był obrońcą oyczyzny w tey świetlaney epoce, która wyłącznie cechować będzie historyą Polaków. Był członkiem użytecznym dobroczynnym tow: przyj: nauk. Czas który wszystko osłabia i niszczy, tylko sławy wielkich ludzi nienarusza. Sława i cześć Henryka Dąbrowskiego, z wiekami zwiększać i ustalać się będzie. Jego męstwo i iego duszy moc i stałość w sprawie narodu, naydalszey potomności stanie się zadziwieniem."
Zbroiownię, bibliotekę swoią, wraz z własnemi manuskryptami zapisał tow: warsz: przyj: nauk: umieszczone zoslały te pamiątki w osobney sali, która na uczczenie pamięci nosi nazwisko sali Dąbrowskiego.
Mamy życie meża tego skreślone przez Al. Hr. Chadkiewicza