 |
| Pałac w Walewicach gdzie urodził się Aleksander Walewski 4 maja 1810 |
 |
| Maria Walewska matka Aleksandra |
W 1814 we wrześniu, po abdykacji Napoleona, odwiedziła ojca wraz z matką na wyspie Elbie, a ostatni raz spotkała się z nim w 1815, w ciągu 100 dni pomiędzy jego ucieczką z Elby, a zesłaniem na św. Helenę.
Od 1816 Aleksander był pod opieką wuja, płk Teodora Łączyńskiego.
Kształcił się w kolegium jezuitów, Uniwersytetu Warszawskiego.
Był pod stałym nadzorem przez władze rosyjskie jako syn "uzurpatora''. Aleksander Walewski studiował w Genewie do 1824 roku, po czym powrócił do Polski. Tutaj wielki książę Konstanty Pawłowicz Romanow chciał go przymusowo wcielić do Korpusu Paziów jako swego osobistego adiutanta, w następstwie czego Aleksander uciekł do Genewy.
W 1827 wyjechał do Francji, gdzie rząd francuski odmówił
jego ekstradycji do Rosji, która się tego domagała.
Jako dwudziestoletni młodzieniec wrócił do Polski, wziął udział w Powstaniu Listopadowym i otrzymał w 1831 roku order Virtuti Militari. W 1831 r. walczył w szeregach powstańców jako kapitan na polu bitwy pod
Olszynką Grochowską. Gdy zbliżała się klęska powstania, został wysłany wraz z Zamoyskim i Wielopolskim do Londynu w misji skłonienia Wielkiej Brytanii do interwencji na korzyść powstania.
 |
| Kapitan Wojsk Polskich Aleksander Walewski, Powstaniec Listopadowy |
 |
| Krzyż Orderu Virtuti Militari, nadany kapitanowi Aleksandrowi Walewskiemu z Olszynkę Grochowską 1831 |
 |
| Olszynka, Powstanie Listopadowe |
 |
| Bitwa o Olszynkę Grochowską, najbardziej krwawa bitwa Powstania Listopadowego. Miała miejsce 25 lutego 1831 roku z ruskami |
 |
| Przegląd wojska Powstańcy Listopadowi |
 |
| Legionista Legii Cudzoziemskiej 1833 |
Po stłumieniu Powstania i upadku Warszawy przyjeżdża z Londynu do Paryża w
1832 roku, w sierpniu 1833 r. wstąpił do francuskiej służby wojskowej w
randze zachowania kapitana.
W grudniu 1833 otrzymał obywatelstwo francuskie, służył w Legii
Cudzoziemskiej w Algierii, wykonał misję
dyplomatyczną na dworze Abd-el-Kader, był członkiem
Prezydium ds. arabskich (Bureau des affaires Arabes) w Oran.
Następnie w wojsku regularnym: II Pułku Szaserów Afrykańskich (1833-1835), na koniec w IV Pułku Huzarów od 1 lutego 1835. W listopadzie 1837 został zdefiniowany w rezerwie, w lutym 1841 roku przeszedł na emeryturę i zaczął pisać.
 |
| Walki Legii w Algierii |
 |
| Abd el-Kader, emir arabski, algierski przywódca walk plemion Algierii z kolonizacją francuską. |
 |
| Abd el-Kader w pałacu Saint-Cloud, 30 października 1852 u Napoleona IIIgo |
Po powrocie do Francji udzielał się jako dziennikarz, publicysta
polityczny i komediopisarz, założył wówczas magazyn polityczny Messager
des Chambres, który odkupił od niego Louis Adolphe Thiers. Napisał komedię ''L, Ecole du monde''.
Od 1840 roku
Ludwik Filip powierzał mu różne misje dyplomatyczne: w 1840 do Egiptu w
celu skłonienia Kedywa Muhammada Alego do ustępstw na rzecz państw
kolonialnych, później do innych stolic świata, na koniec do Buenos
Aires.
 |
| Aleksander Walewski |
Po dojściu do władzy kuzyna, Karola Ludwika Napoleona Bonaparte, AleksanderWalewski był ambasadorem Francji w W. Ks. Toskanii (1849), Hiszpanii (1851) i w Wielkiej Brytanii (1851), gdzie mu się udało uzyskać u królowej Wiktorii natychmiastowe uznanie Cesarstwa Francuskiego.
W 1855 roku został ministrem spraw zagranicznych Cesarstwa Francji i jako taki przewodniczył konferencji pokojowej po wojnie krymskiej i podpisał w imieniu Francji traktat pokojowy z 30 marca 1856 roku, po czym cesarz odznaczył go 30 kwietnia Wielkim Krzyżem Legii Honorowej i mianował senatorem. Funkcję ministra spraw zagranicznych pełnił do 1860 roku, po czym był do 1863 ministrem kultury i sztuki.
Pod wpływem kuzynów Aleksandra Walewskiego i księcia Napoleona – obaj mieli poglądy demokratyczne – Napoleon III zdecydował się po roku 1860 zliberalizować swój system rządzenia. Parlament otrzymał więcej uprawnień, m.in. prawo interpelacji (1867) i inicjatywy ustawodawczej (1869), debaty parlamentarne, dotychczas nieznane ogółowi, były publikowane w "Monitorze". W roku 1864 robotnicy otrzymali prawo tworzenia związków zawodowych.
 |
| Bitwa Malakoff była ważną bitwą w czasie wojny krymskiej między francusko-brytyjskich siłami przeciw Rosji 07 września 1855 jako część oblężenia Sewastopola. Na obrazie oficer brytyjski salutuje fladze francuskiej po bitwie. |
 |
| Traktat Paryski 1856 |
 |
| Aleksander Walewski |
Podpisany 30 marca 1856 Traktat o pokoju i przyjaźni zobowiązywał Rosję do zwrotu miasta Kars na rzecz Turcji oraz południowej Besarabii na rzecz Mołdawii. Morze Czarne zostało zamknięte dla okrętów wojennych, a Turcji i Rosji zakazano utrzymywania instalacji wojskowych na jego wybrzeżu. Jeden z artykułów traktatu wyrażał akceptację dla polityki sułtana, który 18 lutego wydał firman zapewniający równość i bezpieczeństwo wobec poddanych wszystkich religii. Traktat wprowadzał również wolność żeglugi na Dunaju i zapowiadał powołanie dwóch komisji międzynarodowych – jednej do usunięcia przeszkód w żegludze natury technicznej, a drugiej – komisji nadbrzeżnej. Księstwo Mołdawii i Wołoszczyzny przyznano Turcji jako protektoraty, ale z zachowaniem szerokiej autonomii.
 |
| Alegoria Traktatu Paryskiego 1856 |
 |
| Bal wydany przez ministra Walewskiego |
W ostatnich latach przed śmiercią znany z sympatii do liberalnych reform
Walewski był marszałkiem Narodowego Zgromadzenia Ustawodawczego, oraz
zajmował się sprawami prawnymi, m.in. ochroną praw autorskich dla
literatów. Na początku roku 1868 został wybrany rzeczywistym członkiem
Akademii Sztuk Pięknych. Po wycofaniu się z życia politycznego Walewski
postanowił zająć się rolnictwem w nowo zakupionym majątku Etiolles niegdyś własność męża markizy de Pompadour.
 |
| Aleksander Walewski |
 |
| Aleksander Walewski z matką Marią i ojcem Napoleonem |
Aleksander Walewski 2 maja 1861 uczestniczył w ceremonii umieszczenia ciała swego ojca Napoleona Bonaparte. Szczątki cesarza przeniesiono do wspaniałego sarkofagu pod kopułą Kościoła Inwalidów, gdzie spoczywają do dziś w sześciu trumnach: cynowej, mahoniowej, dwóch ołowianych, z kości słoniowej i na koniec jeszcze jednej mahoniowej. Przy tym ostatnim pogrzebie byli obecni bratanek cesarza, Napoleon III Bonaparte z rodziną i naturalny syn, Aleksander Walewski.
Aleksander został pochowany na Cmentarz Père-Lachaise.
 |
| Sarkofag cesarza w Les Invalides |
http://www.colonnawalewski-charlesandre.org/
http://www.walewski.org/
http://www.walewice.pl/
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz