Gen. Jan Henryk Dąbrowski odmówił carowi Aleksandrowi I Romanowowi namiestnictwa Królestwa Polskiego tzw. Kongresówki i 24 listopada 1815 przeszedł na reformę-w stan spoczynku. Generał Dąbrowski szybko zorientował się, że carowi na Wojsku Polskim nie zależy i podał się do dymisji. Wtedy spadł na niego grad splendorów.
Namiestnik był oficjalnym przedstawicielem króla polskiego (cara rosji) na terenie Królestwa Polskiego. Urząd namiestnika 25 listopada 1815 przyjął gen. Józef Zajączek.
Konstanty Pawłowicz Romanow o gen. Dąbrowskim; ''W siedem lat jeszcze po jego śmierci pienił się Konstanty przed Prądzyńskim; Dąbrowski nie zakończył życia tak, jak na to sprawiedliwie zasługiwał, on powinien był wisieć!''
Karol Wierzbołowicz były adiutant gen. Dąbrowskiego, zapoznaje ok. 1817 Waleriana Łukasińskiego i generała Jana Henryka Dąbrowskiego oraz Kazimierza Machnickiego.
Wielokrotne spotkania generała Dąbrowskiego z młodymi w Warszawie miało na celu ukierunkowanie Ich na przyszłość, by odzyskać Niepodległość.
Wśród tajnych organizacji w Królestwie Polskim, jakie poza jego granicami, jak i na jego terytorium powstawały możemy wymienić jako pierwszą tego typu organizację, którą była ponoć powstała w latach 1814-1815 organizacja odwołująca się do imienia gen. Jana Henryka Dąbrowskiego. Była ona założona przez grono patriotycznych oficerów inspirowanych politycznie przez generała Dąbrowskiego do którego imienia w swej działalności się odwoływali, a którzy uprzednio znajdowali się pod jego komendą.
Walerian Łukasiński
W więzieniach carskich za dążenie do niepodległości Polski 46 lat, w tym 37 lat w twierdzy szlisselburskiej bez kontaktu z ludźmi.
27.11.1868 r. zmarł w twierdzy, tam też został pochowany w miejscu nieznanym.
W więzieniach carskich za dążenie do niepodległości Polski 46 lat, w tym 37 lat w twierdzy szlisselburskiej bez kontaktu z ludźmi.
27.11.1868 r. zmarł w twierdzy, tam też został pochowany w miejscu nieznanym.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz