Szwoleżer 1 Pułku Szwoleżerów - Lansjerów Gwardii Cesarskiej (1807-1815) mal. A. Trzeciakowski
Huzar Księstwa Warszawskiego, mal. A. Trzeciakowski
Kirasjer 14 Pułku Kirasjerów Księstwa Warszawskiego, mal. A Trzeciakowski
Ułan Księstwa Warszawskiego, mal. A. Trzeciakowski
Strzelec konny Księstwa Warszawskiego, mal. A. Trzeciakowski
3 Dywizja Księstwa Warszawskiego
3 Dywizja - związek taktyczny Księstwa Warszawskiego
Od 26 stycznia 1807 funkcjonowała jako Legia Poznańska. Sformowana w 1808 roku. Jej dowódcą został dotychczasowy dowódca Legii Poznańskiej - gen. Jan Henryk Dąbrowski.
Skład w kwietniu 1809;
9 pułk piechoty
10 pułk piechoty (do 1807 p.n. 2 pułk piechoty Legii Poznańskiej) d-ca mjr Antoni Downarowicz, od 21 lipca 1809 płk Bazyli Wierzbicki
1 batalion (stacjonował w Gdańsku, na żołdzie fr.) - kpt Antoni Parys
2 batalion (stacjonował w Gdańsku, na żołdzie fr.) - mjr Antoni Downarowicz
3 batalion (utworzony w maju 1809, stacjonował w Łęczycy)
11 pułk piechoty - Stanisław Kostka Mielżyński
12 pułk piechoty - płk Jan Weyssenhoff (1102 żołnierzy)
5 pułk strzelców konnych - płk Kazimierz Turno (505 żołnierzy)
6 pułk ułanów - płk Dominik Dziewanowski (709 żołnierzy)
3 batalion artylerii pieszej
trzy kompanie artylerii konnej
kompania saperów
kompania pociągów (taborów)
W marcu 1810 wprowadzono podział na 4 okręgi obejmujące po 2 lub 3 departamenty z siedzibami w Warszawie, Poznaniu, Lublinie i Radomiu. Na czele okręgów stali generałowie: Józef Zajączek, Jan Henryk Dąbrowski, Ludwik Kamieniecki i Michał Sokolnicki. Ich władza wybiegała znacznie poza funkcje administracyjne. Należały bowiem do nich sprawy szkoleniowe, wywiadowcze i organizacyjne. Po zakończeniu tej reorganizacji armia Księstwa liczyła 17 pułków piechoty, 16 pułków jazdy, korpus artylerii i inżynierii. W kawalerii, sformowano nowe, dotychczas nieznane formacje: dwa pułki huzarów, oraz pułk ciężkiej jazdy – kirasjerów. W skład artylerii wchodziły: pułk artylerii pieszej i pułk artylerii konnej, kompania rzemieślnicza i batalion saperów.
2 Dywizja – gen. Jan Henryk Dąbrowski
brygada Ludwika Kamienieckiego
brygada Stanisława Wojczyńskiego
brygada Izydora Krasińskiego
brygada Michała Piotrowskiego
brygada Michała Kamieńskiego
W maju 1811, na żądanie cesarza, wojsko Księstwa przeszło kolejną reformę administracyjną. Podzielono je na cztery dywizje, w tym trzy pod komendą księcia Poniatowskiego, a czwarta w dyspozycji marszałka Dayouta.
17 Dywizja Jana Henryka Dąbrowskiego - polska formacja wojskowa okresu napoleońskiego.
U schyłku zimy 1812 nastąpiła nowa reorganizacja Armii Księstwa Warszawskiego związana już bezpośrednio z przygotowaniami do drugiej wojny polskiej. Wojsko polskie nie stanowiło jednej zwartej całości. W ramach Wielkiej Armii sformowano V Korpus Wielkiej Armii ks. Józefa Poniatowskiego. Właśnie w ramach V Korpusu utworzono
17 Dywizję pod dowództwem gen. Jana Henryka Dąbrowskiego.
Skład;
Brygada Piechoty - gen. Edward Żółtowski
1 pułk piechoty
6 pułk piechoty Brygada Piechoty - gen. Czesław Pakosz
14 pułk piechoty
17 pułk piechoty Brygada Jazdy - gen. Tadeusz Tyszkiewicz
1 pułk strzelców konnych
15 pułk ułanów Brygada Jazdy wspólnie z innymi brygadami jazdy dywizji utworzyła później Dywizję Jazdy, której to dowództwo powierzono gen. Michałowi Ignacemu Kamieńskiemu.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz