Les lanciers Polonais

Ostatnia szarża Polskich Ułanów pod Lipskiem 1813
mal. Richard Caton Woodville

1 Pułk Szwoleżerów-Lansjerów Gwardii Cesarskiej, 1er régiment de chevau-légers lanciers polonais de la Garde impériale, właściwie 1 Pułk Lekkokonny (Polski) Gwardii Cesarskiej. Starania Polaków o utworzenie prestiżowego oddziału w Gwardii cesarza datowały się już od 1804 roku. Napoleon skłonił się ku temu podczas kampanii 1806/1807 w Polsce, kiedy został eskortowany przez "strażnika polskiego honoru", obejmującego arystokratyczne młodzież z Towarzystwa Przyjaciół Ojczyzna. Walczył w wielu bitwach, wyróżniając się pod Wagram , Beresina , Hanau , a zwłaszcza Somosierra . Co najmniej trzy razy, świetni jeźdźcy pułku ocalił życie Napoleona. Po pierwszej abdykacji Napoleona 6 kwietnia 1814 połączono szwoleżerów i eklererów w jeden pułk wyłączając z niego szwadron Pawła Jerzmanowskiego, który udał się ze swoim wodzem na Elbę. 1 maja 1814 r. wyłączono pułk z armii francuskiej i włączono do polskiej, a 7 czerwca w Saint Denis wyruszył do Polski.

Pieśń skomponowana w 1814 roku przez oficera Strzelców Konnych Gwardii Cesarskiej , w związku z powrotem Polskiego Pułku Lekkokonych Gwardii do Polski.

Pożegnanie Polskich Lansjerów przez Strzelców Konnych Gwardii Cesarskiej
lub Les lanciers Polonais

W zimnej Skandynawii
Imię bohatera brzmi.
Nagle zniewolona Polska
Przybywa do Napoleona.
Złamał bariery.
Ten przyjaciel narodu francuskiego.
I Francja, jako jedna z ich dzielna
Liczą ułani Polscy.
I Francja, jako jedna ich dzielna
Liczą ułani Polscy.

Nie żałuje opuszczenia Ojczyzny,
Napoleon, to wojownicy.
Idź do dziedzin Iberii,
zbierać żniwo w laurach.
Gdziekolwiek wzywa honor,
chcą spróbować czynu.
A wszystko w chwale jest wierny
dzielni Polscy ułani.
I Francja, jako jedna z ich dzielna
Liczą ułani Polscy.

Kiedy zbyt kapryśna fortuna,
kiedy najczarniejszą zdradą.
Wszyscy pozbawieni odwagi
nasz wielki Napoleon,
hej, udzielają broni
dotykając na pożegnanie Francji.
I widzieliśmy płacz
Dzielni Polscy ułani.
I widzieliśmy płacz
Dzielni Polscy ułani.

Napoleon, armii przetargu,
miał do powiedzenia w tej okrutnej chwili:
"Wracaj do swojego Kraju,
pójdźcie, Wam daję przysięgę. "
Wierzył w jego smutnym azylu
podążałeś za Francją,
lecz znalazł swoją wyspę
Polscy ułani nadal
lecz znalazł swoją wyspę
Polscy ułani jeszcze.

Ty, co Nasze szlachetne dni
W slawie brałeś udział,
Polskiemu swojemu przeznaczeniu,
niebo musi w końcu zajść.
Ale w nagły alarm
przyjaciele nigdy nie zapomnimy
mieliśmy w Was Braci broni
dzielni Polscy ułani;
mieliśmy w Was Braci broni
dzielni Polscy ułani.

Chasseurs à Cheval de la Garde, Pierwszy pułk należący do starej gwardii powstał pod konsulatem w prowadnicach konsulów des Garde. Pełnił eskadrę z cesarzem, zapewniając mu eskortę podczas podróży i na polu bitwy. Strzegli Napoleona podczas ataków ( w przeddzień Austerlitz ). Były on ulubionym pułkiem Napoleona , a cesarz na koniu często nosił zielony mundur pułkownika pułku (często ukryty przez jego słynny płaszcza szary), w trakcie jego niewoli na wyspie Helena. To był jeden z najbardziej prestiżowych pułków Straży . Znajdowali się również w walkach Gwardii w sercu bitwy. Wyróżnili się w bitwach pod Austerlitz i Eylau , kierowany przez marszałka Bessieres. Dedykowali pieśń Polakom Les lanciers Polonais.

Obraz; Spotkanie na Łące Laffrey Napoleona z 5 pułkiem liniowym, 7 marca 1815. Le ralliement du 5e d’infanterie de ligne à l'Empereur, le 7 mars 1815., La prairie de la Rencontre, mal. Karl Stenben Na obrazie widoczny obok Napoleona pol ski Szwoleżer, Paweł Jan Jerzmanowski. Wczesnym popołudniem, na wysokości północnego krańca Wielkiego Jeziora Laffrey, tuż przed wioską Laffrey, drogę zastąpił mu batalion wojska z 5 pułku piechoty liniowej pod dowództwem majora Delessarta. Dyskretne negocjacje jednego z oficerów Napoleona z dowódcą batalionu nie dały rezultatu. Eskorta Napoleona była zbyt słaba, by myśleć o wzięciu tej zapory siłą. Napoleon Bonaparte zdecydował się na bardzo ryzykowny manewr. W towarzystwie kilku zaledwie spośród towarzyszących mu żołnierzy podjechał na odległość pewnego strzału do linii wojsk, zagradzających mu drogę, po czym rozpiął swój szary płaszcz i zawołał: "Żołnierze! Jeśli jest między wami jeden, który chce zabić swojego generała, swojego cesarza - może to zrobić. Oto jestem!". "Ognia" - zakomenderował młody porucznik. Jeden ze strzelców podniósł broń do ramienia, jednak pod niewzruszonym spojrzeniem Napoleona zmieszał się i nie wystrzelił. "Ognia!" - powtórzył oficer, ale żołnierze zwróceni byli pytającym wzrokiem w stronę dowódcy. Delessart drżał z emocji. Jego usta nie potrafiły wydać rozkazu... Te kilka sekund ciszy zaważyło na życiu cesarza - i na historii Francji. W chwilę później żołnierze Delessarta pędzili już w stronę Napoleona, krzycząc z całych sił: "Niech żyje Cesarz!". Po uporządkowaniu szyków wydatnie powiększony oddział ruszył wraz z Napoleonem przez Vizille w stronę Grenoble. Po drodze dołączył do niego 7 pułk piechoty liniowej pod dowództwem pułkownika La Bédoyère. Do Grenoble dotarli o 7 wieczorem. Bramy miasta - z rozkazu generała Marchanda były zamknięte, a mury obsadzone wojskiem, lecz nie padł z nich ani jeden strzał. Po dłuższej chwili oczekiwania rozległy się jednak hałasy z przeciwnej strony miasta: to rozentuzjazmowani mieszczanie i biedota miejska wyważyli jedną z bram, Porte de Bonne. Oddziały cesarskie wkroczyły wśród wiwatów do miasta, a Bonaparte został tryumfalnie uniesiony na rękach do Hotelu pod Trzema Delfinami. Cesarz uwiecznił w swych pamiętnikach ogromne znaczenie tego zwycięstwa, odniesionego bez grama zużytego prochu, pisząc: "Do Grenoble byłem awanturnikiem. W Grenoble byłem już księciem!". Trasa marszu Napoleona przez Delfinat pokrywa się z przebiegiem dzisiejszej drogi krajowej N. 85, nazywanej przez to powszechnie "Drogą Napoleona" (franc. Route Napoléon). Na "Łące Spotkania" stoi dziś brązowy pomnik "Małego Cesarza", a miejsce to wyznaczają przy wspomnianej drodze dwie kolumny, zwieńczone cesarskimi orłami. Napoleon wraz z małą armią, liczącą 1200 mężczyzn podążał tą drogą 1 marca 1815 roku. Po zejściu na ląd w Zatoce Juan (fr. Golfe Juan) obrał kierunek na Grasse, aby przejść przez Alpy poprzez dolinę rzeki Durance. Napoleon uciekł z Elby 26 lutego 1815 i powrócił do Francji 1 marca 1815. W maju 1814 na Elbę zesłany został Napoleon Bonaparte, który przebywał na wyspie do lutego 1815 wraz z resztkami swoich oddziałów - Gwardii cesarskiej (w skład wchodziły batalion grenadierów i szwadron Polskich lansjerów). Oddziały te stały się zalążkiem nowej armii napoleońskiej. Lista szwoleżerów z Escadron Napoleon wg. stanu z dnia 10 kwietnia 1814 roku. W skład szwadronu Polskiego mającego towarzyszyć Napoleonowi na Elbie wchodziło 109 ludzi, w tym 6 oficerów, 22 podoficerów i 81 szwoleżerów oraz 122 konie. Oficerowie (Officers): 1) Jerzmanowski Jan Paweł (major / major, commandant) 2) Baliński Kajetan (kapitan / captaine) 3) Fiutowski Marcin (porucznik / lieutenant en 1er) 4) Koch Kazimierz (porucznik / lieutenant en 1er) 5) Skowroński Tomasz (podporucznik / lieutenant en 2nd) 6) Piotrowski Józef (podporucznik / lieutenant en 2nd) Podoficerowie (Sous-offciers): Starszy wachmistrz (Marechal-des-logis chef): 7) Jan Raffaczyński Wachmistrz (Marechal-des-logis): 8) Marcin Bielicki 9) Stanisław Borowski 10) Jan Faszczewski 11) Franciszek Mierzejewski 12) Aleksander Piotrowski 13) Michał Schulz 14) Ludwik Trzebiatowski 15) Józef Zaremba Furier (Fourrier): 16) Jan Michniewicz 17) Józef Poleski Kapral (Brigadier): 18) Jan Aniolkowski 19) Jan Bocianowski 20) Józef Borkowski 21) Jan Czarnecki 22) Paweł Daszyński 23) Michał Lewandowski 24) Cyprian Sanikowski 25) Szymon Słomiński Trębacze (Trompettes): 26) Plaute Duvelte 27) Auguste Ramones Podoficer podkuwacz (Marechal ferrant) 28) Józef Biernacki Szwoleżerowie (Chevau-legers-lanciers): 29) Andruszkiewicz Józef 30) Bieliński Antoni 31) Biernacki Łukasz 32) Blocki Jerzy 33) Borowski Wojciech 34) Chądzyński Mikołaj 35) Chwoynowski Franciszek 36) Czaykowski Antoni 37) Czumański Wincenty 38) Danielewicz Jerzy 39) Doftiński Gabriel 40) Graczyk Łukasz 41) Gregorewicz Stanisław 42) Jankowski Franciszek 43) Jasewicz Franciszek 44) Jezierski Franciszek 45) Kaczkowski Tomasz 46) Kamiński Mikołaj 47) Kossarek Józef 48) Kasdzewski Ludwik 49) Klimaszewski Jan 50) Kobzyński Jacek 51) Kotecki Faustyn 52) Kotuliński Franciszek 53) Kowalewski Andrzej 54) Kozakiewicz Wincenty 55) Kozłowski Opportun 56) Krawczyński Stanisław 57) Kromer Stanisław 58) Krzeczkowski Antoni 59) Krzyński Jan 60) Kucharski August 61) Kulczycki Michał 62) Kulig Jan 63) Kułakowski Karol 64) Kupryan Michał 65) Kurzański Mikołaj 66) Kwiatkowski Wawrzyniec 67) Lejowski Andrzej 68) Lada Stefan 69) Łukasiewicz Józef 70) Mendychowski Jacek 71) Mierzyński Józef 72) Mikołajew Marcin 73) Mioduszewski Florian 74) Mizgert Marceli 75) Mleczyński Józef 76) Nowak Jan 77) Nowakowski Jan 78) Olechnicki Paweł 79) Orlecki Jakub 80) Pawłowski Mateusz 81) Podlaszewski Tomasz 82) Pontner Edward 83) Przyjałkowski Feliks 84) Puchacki Józef 85) Rapczyński Karol 86) Różyczko Ignacy 87) Ruszkowski Benedykt 88) Sawicki Adam 89) Słobodzyński Jan 90) Sobik Mateusz 91) Sokołowski Jakub 92) Swedowski Kazimierz 93) Szafrański Michał 94) Szleczkowski Michał 95) Szuliszewski Wincenty 96) Szwankowski Mateusz 97) Szwarocki Andrzej 98) Szymanowicz Antoni 99) Szymański Leon 100) Szytkowski Jan 101) Świecznik Jan 102) Wiszniewski Michał 103) Wysocki Jan 104) Wysocki Tomasz 105) Zawadzki Antoni 106) Zdanowski Józef 107) Zieliński Marcin 108) Zwierzchowski, Tomasz 109) Żabell Karol Zmiany składu szwadronu opisuje zwięźle Kirkor, którego warto tu w odpowiednim fragmencie przytoczyć: "Traktat abdykacyjny przewidywał wypłatę 2.000.000 franków ze skarbu francuskiego w zamian za przejęte fundusze Napoleona dla rozdziału między osoby, wskazane przez niego. Napoleon podpisał 13 kwietnia rozdział tej sumy, przy czym 170.000 f r. zostało przeznaczone dla oficerów, którzy mieli iść za Napoleonem na Elbę. Listę imienną tych wypłat sporządzono już prawdopodobnie na Elbie. Obejmowała ona następujących oficerów Szwadronu Napoleona: Jerzmanowski, major des Polonais 9.000 fr. Schultz, capitaine commandant l’Escadron Napoléon 6.000 fr. Baliński, capitaine 4.000 fr. Fintowski (powinno być Fiutowski) lieutenant en second (powinno być en premier) 4.000 fr. Skowronski, lieutenant en second 4.000 fr. Piontkowski (powinno być Piotrowski), lieutenant en second 4.000 fr. Seraphin, lieutenant en second aux Mameluks de la Gardé (Escadron Napoléon) 4.000 fr.

Sztandar Polskich Szwoleżerów na Elbie, Eskadry Napoleona

Polski Szwoleżer

Adieux des Chasseurs à Cheval de la Garde aux Lanciers Polonais
lub Les lanciers Polonais

Dans la froide Scandinavie
du héros retentit le nom.
Soudain la Pologne asservie
Se lève pour Napoléon.
Il avait brisé les entraves.
De ce peuple ami des Français.
Et la France, au rang de ses braves
Compta les lanciers polonais.
Et la France, au rang de ses braves
Compta les lanciers polonais.

Sans regrets, quittant leur patrie,
pour Napoléon, ces guerriers.
Vont jusqu'aux champs d'Ibérie,
cueillir des moissons de lauriers.
Partout où l'honneur les appelle,
ils veulent tenter des hauts faits.
Et partout la gloire est fidèle
aux braves lanciers polonais.
Et la France, au rang de ses braves
Compta les lanciers polonais.

Quand la fortune trop volage,
quand la plus noire des trahisons.
Ensemble ont trompé le courage
de notre grand Napoléon,
il fit, en disposant les armes
de touchant adieux aux Français.
Et l'on vit répandre des larmes
Aux braves lanciers polonais.
Et l'on vit répandre des larmes
Aux braves lanciers polonais.

Napoléon, l'âme attendrie,
l'eus dit dans ce cruel moment:
"Retournes dans votre patrie,
allez, je vous rends vos serments".
Il croyait dans son triste asile
n'être suivi que de Français,
mais il retrouva dans son île
Encore des lanciers Polonais
mais il retrouva dans son île
Encore des lanciers Polonais.

Vous, qu'a nos nobles journées
La gloire a fait participer,
Polonais, de vos destinées,
le ciel doit enfin s'occuper.
Mais fusiez-vous dans les alarmes,
amis nous n'oublierons jamais
que nous avions pour frères d'armes
les braves lanciers Polonais;
que nous avions pour frères d'armes
les braves lanciers Polonais.

1 Pułk Szwoleżerów-Lansjerów Gwardii Cesarskiej, 1er régiment de chevau-légers lanciers polonais de la Garde impériale.

Pułk Huzarów Księstwa Warszawskiego

Francuscy przyjaciele Polski, Wielka Armia Napoleona

Carabiniers à cheval Premier Empire-Kirasjerzy-Cuirassier im zawdzięczamy w dużej mierze powrót polski na mapę Europy, to odpowiednik polskiej Husarii.
Widoczni na święcie Francji Dniu 14 lipca podczas defilady wojskowej.

Generał Jan Henryk Dąbrowski 1755 - 1818

środa, 24 października 2012

Les lanciers Polonais

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz