Piechota Legionów we Włoszech, Fizylierzy 1797-1799
Kapitanowie Legionów Polskich we Włoszech
Legiony Polskie we Włoszech, Fizylier, Oficer, GrenadierBroń Legionów. Polacy otrzymali francuskie gładkolufowe karabiny wz. 1777 kaliber 17,8 mm, z wytwórni w Saint-Etienne, Cherleville i Mabeuge uzupełnione o bagnety wz. 1777 długości 44,5 cm. Zasięg 300 m. Na wyposażeniu trafiły się też zdobyczne karabiny austriackie wz. 1754 i wz. 1774. Kolejnym nowym nabytkiem były karabiny gwintowane posiadające 7 bruzd, wz.1793 zasięg 102,5m, kaliber 13,5mm.
Legiony Polskie we Włoszech, UłanJazda uzbrojona była w lance, szable i pistolety. W czasie bitwy szwadron mając wykonać szarżę ustawiał się w szyku rozwiniętym w dwóch szeregach Z dowódcą i trębaczem wysuniętymi przed linie ułanów. Atak rozpoczynano z odległości około 300m od pozycji nieprzyjaciela. Ułani ruszali stępa, by po przejechaniu połowy odległości przejść w kłus, a po następnych stu metrach ruszyć galopem. Uderzano zwartym szeregiem, jadąc strzemię w strzemię. Tuż przed linią wroga pierwszy szereg opuszczał lance w dół, potęgując psychologiczny efekt szarży. Kawalerię nieprzyjaciela atakowano galopem, aby jak najlepiej wykorzystać impet uderzenia. Sztucer kawaleryjski wersalski wz. 1793, kaliber 13,5mm, skuteczny ogień 400m oraz pistolet francuski wz.1777 i zdobycznych na wrogu. Artyleria uzbrojona była na wzór francuski wykorzystano armaty zdobyte na Austriakach 3 i 6 funtowe jak i francuskie 4 i 8 funtowe oraz 12 funtowe.
Legiony Polskie we Włoszech Legia Naddunajska. Legia Polsko-Włoska.
Legia Północna
Morawski R., Dusiewicz A. Karabela D. Chojnacka
Rok wydania: 2010
ISBN: 978-83-61229-04-9
Oprawa: twarda
Ilość stron: 360
Wymiary: 240 x 34
Ładownica gen. Dąbrowskiego z inicjałem LP
Autor tekstu, historyk Andrzej Dusiewicz, przedstawia dzieje Legionów Polskich walczących we Włoszech pod wodzą generała Henryka Dąbrowskiego. Ponadto zaznajamia czytelnika z historią polskich formacji wywodzących się z Legionów: Legią Naddunajską, Legią Polsko-Włoską i Legią Północną. W rozdziale Barwa i broń omawia szczegółowo umundurowanie i uzbrojenie poszczególnych Legii, jak również taktykę walki poszczególnych rodzajów broni w owym czasie. W tekście zamieszczone są trzy mapy pokazujące tereny walk polskich oddziałów na półwyspie Apenińskim, nad Dunajem i na San Domingo.
Generał Jan Henryk Dąbrowski w mundurze wielkim 1807
Do czworoboku Chłopickiego udało się dołączyć Dąbrowskiemu ze sztabem i nieliczną eskortą. Ranny od kartacza Dąbrowski musiał jednak szablą wyrąbać sobie drogę odwrotu. Towarzyszący mu oficerowie bili się jak lwy przeciw dragonom austriackim i kozakom, którzy ich opadli w korycie rzeki… Dąbrowski przeciął przeciął lancę kozakowi chcącemu go przebić i krzyczącemu po rusku; poddaj się! Wskoczył na koniu w rzekę i przepłynął szczęśliwie. Podczas jednego z takich starć kozacy obskoczyli Dąbrowskiego. Generał opuszczony przez sztabowców, bronił się zaciekle i dopiero pomoc francuskich grenadierów francuskich uratowała go z opresji. Wkrótce kozacy ponownie zaatakowali wodza Legionów. Tym razem Dąbrowski z szablą w dłoni sam zdołał się obronić, ale w trakcie walki został raniony szpicą kozacka w lewe ramię. W boju nad Trebbią padło 396 legionistów, 341 rannych, a 1030 trafiło do niewoli. Pierwsza Legia skurczyła się do 990 piechurów i 140 kawalerzystów. Walki te były najkrwawszą batalią, w jakiej brały udział Legiony. Z okrzykiem ‘’Pójdźmy, trzeba wesprzeć tych walecznych Polaków’’ uderzyli na bagnety. Nadejście posiłków pozwoliło wyprzeć Austriaków za Bossko. Atak ten mógł zakończyć się dla generała Dąbrowskiego. Wiodąc szeregi atakujących, wódz Legionów pierwszy dopadł batrii i odciął lont przykładany już do zapału armaty przez austriackiego kanoniera. W tej samej chwili otrzymał postrzał W pierś kula niechybnie zabiła by generała, gdyby nie to, że trafiła prosto w kieszeń, do której przed walką Dąbrowski włożył drugi tom Wojny Trzydziestoletniej Fryderyka Schillera. Stos stronnic okazał się za gruby i kula utkwiła w papierze nie wyrządzając szkody Dąbrowskiemu.
Sztandar Kawalerii Legionów Polskich we Włoszech
Spis treści:
1. Droga do Legionów
1.1. Finis Poloniae
1.2. Dał nam przykład Napoleon
1.3. Generał Dąbrowski
2. „Jeszcze Polska nie umarła”
2.1. Walczmy za sprawę wolności
2.2. Bolonia, Reggio i pieśń Legionów
2.3. Pokój w Campo Formio
3. W Republice Rzymskiej
3.1. Papskie festunki bierzemy…
3.2. Polacy na Kapitolu
3.3. Kodeks legionowy. Kościuszko
3.4. Kampania w Circeo. Terracina
4. Zjadł Francuz z Polakiem Lazarony z Mackiem
4.1. Civita Castellana i Calvi
4.2. Tam Kniaziewicz wziął Gaetę…
4.3. Przeciwko Fra Diavolo. Neapol
5. Legiony w walce z Drugą Koalicją
5.1. Druga Legia pod Weroną i Magnano
5.2. Pierwsza Legia nad Trebbią
5.3. Tragedia Mantui
5.4. Bitwa pod Novi i Bosco
5.5. Formowanie Legii Włoskiej
5.6. Zajęcie Peschiery i Mantui
6. Legia Naddunajska
6.1. Formowanie nowej Legii
6.2. Strasburg. Kampania frankfurcka
6.3. Bitwy pod Hohenlinden
6.4. W Królestwie Etrurii. Reorganizacja Legii
7. Polacy na San Domingo
7.1. Przeklęta wyspa
7.2. Podróż i zagłada 3. półbrygady
7.3. 2. półbrygada w walce
7.4. Utrata San Domingo. Krwawy bilans
8. W służbie Włoch, Neapolu i Westfalii
8.1. Wojna z trzecią koalicją
8.2. W Królestwie Neapolu. Bitwa pod Maidą
8.3. Legia Polsko-Włoska
9. Legia Północna
9.1. Dzieci Północy, wojownicy nieustraszeni!
9.2. W drodze do Polski. Gdańsk
10. Barwa i broń
10.1. „Mundur polski winien być całkowicie zachowany”
10.2. Legiony Polskie we Włoszech
10.2.1. Legia Naddunajska
10.2.2. San Domingo
10.2.3. W służbie włoskiej i neapolitańskiej. Legia Polsko-Włoska
10.3.4. Legia Północna
10.4. Robienie bronią i ewolucje wojskowe
10.4.1. Piechota
10.4.2. Jazda
10.4.3. Artyleria
10.5. Malowane Legiony
Tablice
Bibliografia
Indeks nazwisk
Résumé
Summary
Sommario
Tablice pełnostronicowe kolorowe: 116
Mapy: 3
Pieśń Wybickiego dla Legionów doczekała się wielu odmian i przeinaczeń. Sami legioniści niejednokrotnie zmieniali słowa, w zależności od nastroju lub sytuacji Legionów. I tak zamiast ‘’Dał nam przykład Bonaparte jak zwyciężać mamy ‘’ śpiewano ‘’jak rabować mam’’, a w chwilach gdy szwankowało zaopatrzenie, nucono ‘’ Za twoim przewodem wszyscy zemrzemy głodem’’.
''Bartek'' tak nazywali miedzy sobą generała Dąbrowskiego Legioniści.
Rok 1797 gen. Dąbrowski; Potrzecie, prosił o pozwolenie wydania omawianej już przedtem proklamacyi legionowej, i to mianowicie nietylko w języku francuskim, lecz przedewszystkiem koniecznie w polskim.
„Generale, — z takim górnym występował apelem — jeśli na południu Europy imię Twoje jako wybawiciela przekazane będzie potomności, to będzie ono równie miłowane na północy, jako odnowiciela uciskanego narodu. Chłop polski, wydobyty z rzeźni, do jakiej prowadziła go barbarzyńska ambicya austryacka, będzie uczył dzieci swoje wymawiać najpierw imię narodu francuskiego i jego generała naczelnego Bonapartego... 4 stycznia 1797 Zechciej, generale, zbliżyć chwilę szczęśliwości mojej i dzień nadziei mego narodu przez wypełnienie tych moich żądań". W rzeczy samej, Bonaparte już nazajutrz wystosował na jego ręce żądane pismo oficyalne do Kongresu Stanu lombardzkiego, z którym dotychczas ustnie tylko i poufnie rzecz prowadzoną była. Wyrażał się tu wódz naczelny z szacunkiem i spółczuciem o "dzielnym narodzie polskim". Polecał gorąco Dąbrowskiego, „oficera niepospolitego,... który, uległszy przemocy tego samego wroga, jaki od tylu lat tyranizował jego ojczyznę, — rozmyślne wskizanie Rosyi, a ominięcie drażliwej aluzyi do Prus — ofiaruje się zaciągnąć legię polską dla wsparcia ludu lombardzkiego w obronie wolności". Oświadczał wyraźnie, iż sam „go upoważnia (je fengage) do porozumienia z Wami".
Do kupienia http://www.karabela.waw.pl/legiony.htm
Polskie oddziały Napoleona
Otto von Pivka
Wydawca: Bellona
EAN 9788311120037
Tłumaczenie: Krzysztof Plewako
56 stron format 185x250 mm oprawa miękka
Les derniers fideles
Publikacja omawia powstanie, rozwój i szlak bojowy Legionów Polskich formowanych po III rozbiorze Polski na terenie Włoch, gdzie u boku armii francuskiej gen. Bonapartego miały z bronią w ręku wyrębywać sobie drogę do zniewolonego kraju, walcząc z Austriakami i Rosjanami. Na czele Legionów stanął gen. Jan Henryk Dąbrowski, a pieśni bojowa tych formacji, znana jest jako "Mazurek Dąbrowskiego", stała się po latach hymnem odrodzonej Rzeczypospolitej. Niestety, traktaty zawarte przez Francję z państwami rozbiorowymi oddalały powrót tych żołnierzy do kraju i stał się on możliwy dopiero po powstaniu Księstwa Warszawskiego.
Słownik biograficzny oficerów Legionów Polskich 1796-1807
Pachoński Jan
Księgarnia Akademicka, 2003, 403 s. (Biblioteka CDCN, 02)
Dział: historia wojskowości
ISBN: 83-7188-003-0
Korpus oficerski Legionów Polskich 1796-1807
Pachoński Jan
Księgarnia Akademicka, 1999, 336 s. (Biblioteka CDCN, 01)
Dział: historia wojskowości
ISBN: 83-7188-009-X
Prezentowane tomy są efektem studiów Autora nad Legionami Polskimi.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz